غربی ها با سه کلید واژه آزادی ، دموکراسی و حقوق بشر افکار عمومی را اداره می کردند . شرقی ها با دو کلید واژه  مبارزه ی پرولتاریا با امپریالیسم و برابری . امام پنج کلید واژه قرآنی را در مقابل آن پنج کلید واژه قرار دادند . اصل  « امامت محوری » مهمترین کلید واژه بود . ده سال هر کاری کردیم ، یک رسانه غربی پیدا شود که بگوید «امام خمینی» نشد . همه می گفتند «آیت الله خمینی » . سال 59 به یکی از اساتید یهودی آلمان گفتند « استاد ! چرا رسانه های شما    نمی گویند امام خمینی ؟». خنده کرد و گفت « آخر ما بعضی چیزها را متوجه شدیم ! ». کیف اش را باز کرد و یک کتاب    در آورد . ترجمه آلمانی کتاب «ولایت فقیه» امام بود. گفت « آقای خمینی یک تئوری جهانی دارد . وقتی ما بگوئیم "امام"     ، ایشان بین کشور های دنیا شاخص می شود . چون کلمه "امام" قابل ترجمه نیست . ولی وقتی بگوئیم "رهبر" ، این کلمه در فرهنگ غرب بار منفی دارد . دیگر ما ایشان را کنار استالین و موسیلینی و هیتلر قرار می دهیم . کلمه ی "رهبر" به نفع ما و کلمه ی "امام" به نفع آقای خمینی است. از طرف دیگر اگر ایشان یک جایگاه دینی دارد ، ما به ایشان می گوئیم "آیت الله" ، اما "امام" یک بار معنوی دارد! از طرفی ایشان آن طور می شود امام امت اسلامی که مسلمان های دنیا را دور خودش جمع بکند !». یک رسانه غربی یا شرقی پیدا نمی کنید که گفته باشد «امام خمینی» .

شهریور 58 که در مجلس خبرگان قانون اساسی شهید بهشتی کلمه امامت را در قانون اساسی گذاشت ، ریاست آن مجلس با آقای منتظری بود . امام خمینی گفت شما نمی توانی مجلس را اداره کنی ، برو کنار ، آقای بهشتی اداره کند . وقتی شهید بهشتی آمد اصل پنجم را مطرح کند که ولی فقیه نائب امام زمان و امام امت اسلامی است ، کشور ریخت به هم . بازرگان اعلام استعفای دسته جمعی دولت را کرد . امیر انتظام اعلام کرد که مجلس خبرگان قانون اساسی باید منحل شود . سر یک کلمه کشور ریخت به هم !

ادامه مطلب...

امروز اگر حلاوتی نوش شماست

یا جامه اقتدار تن پوش شماست

روزی نشود که زیر پا بگذارید

خون شهدایی که بر دوش شماست

نامه سید حسن خمینی به ضرغامی

خمینی کیست ؟

رادیو بی بی سی هنگام اعلام درگذشت امام گفت :
امروز مردی چشم از جهان فرو بست که با درگذشت او چشم های بسیاری در جهان غرب آسوده خوابید .

چرا یک انسان به اینجا می رسد ؟
جهان بزرگ و قدرتمند غرب ، از چه چیز این پیرمرد هشتاد و هفت ساله می ترسید ؟

چطور می شود که در سال 57 ، پیرمردی هفتاد پنج ساله ، تجسم خواست ملیون ها انسان می گردد ؟
چرا در هنگامه انقلاب ، پیر و جوان ،‌ مذهبی و مارکسیست ، کرد و لر و عرب و فارس ، تنها و تنها یک مرد را در افق نگاه خود می نگریستند ؟
چرا آن زن ارمنی ،‌ در هنگام عبور تشییع کنندگان امام ، بر در خانه خود می ایستد و آرام آرام می گرید ؟

گویی همه تاریخ یک ملت در وجود این مرد خلاصه شده است .
گویی همه بغض های فرو خفته هزاران مادر فرزند از دست داده ، از گلوی این پیرمرد به فریاد در آمده است .

همه تاریخ معاصر ما ، درد است و سرکوب و سختی و هجوم بیگانه ، و این مرد تجسم خواست یک ملت است تا بر همه این تسلسل باطل پایان ببخشد .
تسلسلی از تباهی ها و خود فروشی ها ، دخالت بیگانه و شکست و قتل عام همه مصلحان و خیرخواهان این ملت .

هنگامه انقلاب است ، انقلابی بزرگ با امیدهایی نهفته اما درخشان و رهایی بخش .
رهبر این انقلاب تنها کسی می تواند باشد که امواج خروشان این انقلاب او را بپذیرد و نماینده و راهبر خویش بشناسد .

مبارز و تبعیدی ، صنعتگر و بازاری ، دانشجو و طلبه ، خانه دار و دانش آموز ، همه و همه به خروش آمده بودند .

نوعی انتظار مطرح بود ،
انتظار برای حکومت صالحان ، برای برپایی همه امیدهای یک ملت ، یک نسل و یک جامعه .
تحقق امیدهایی که دویست سال در این خانه ندا داده شد و محقق نشد .
امیدهایی که بهترین های یک ملت بر سر آن به باغ فین کشانده شدند ، با کودتا نابود شدند و عاقبت در زندان های ساواک پرپر گشتند .



و براستی چه کسی می توانست مظهر همه این امیدها باشد ؟

شهید مطهری در توصیف امام می گوید :
چه بگویم از کسی که صحبت از او همه وجودم را به لرزه در می آورد . خیلی کم می شود که تمام تجسم خواست یک ملت در وجود یک مرد خلاصه شده باشد .

چشم ها از هیبت چشمم به پیچ و تاب بود           محو چشمم چشم ها و چشم من بر آب بود
چشم گفتم ،چشم دادم ، چشم پوشیدم زآب        من سرا پا چشم و چشمم جانب ارباب بود

بوسه زد دست خدایم در شب میلاد دست
دست من بگرفت و در دست حسینش داد دست
دست من دست حسین و دست او دست خداست
تا بگیرم دست ها از پیکرم افتاد دست