"همه جهانیان شاهد بودند که در روز چهارشنبه 9 دی ماه ملت ایران بدون دعوت اینجانب به میدان آمدند و در حمایت از جنبش سبز تجمع کردند. همه شاهد بودند که مردم در حمایت از بنده و ... چقدر شعار دادند و برای سلامتی و طول عمرمان دعا کردند..."
اگر در بیانیه هجدهم آقای مهندس چنین مطالبی را دیدیم نباید تعجب کنیم. هرچند موضع گیری های این آقایان از ابتدای تحولات پیش و پس از انتخابات بسیار تامل برانگیز بود، با روشن شدن فضا و کنار رفتن غبار ها توهمات عجیب و قریب کم کم تبدیل به مایه آبروریزی می گردد.
چگونه می توان تصورات ذهنی آقای مهندس را با توهمات فرضی جناب سازگارای خارج نشین یکی ندانست. او در اطلاعیه ای فوری در روز چهارشتبه گفته بود که "طرفداران ما بیرون نیایند تا مشخص شود که طرفداران حکومت چقدر اندکند!"
چگونه می توان بر حقایق روشنی که بر اثر نشستن غبار فتنه در "پیش چشم ملت" آشکار شده اند چشم بست و تحلیل کرد و نوشت.
چگونه می توان خوشحالی رسانه های فعال خارجی در زمینه حوادث اخیر ایران از بند های زیادی از این اظهارنامه را نادیده گرفت. لذا از یک سو می توان این اقدام آقای مهندس را تلاشی همسو با دوستان قدیمی خود در رسانه های خصوصا فارسی زبان به حساب آورد.
از سوی دیگر، اعلام موضع اخیر آقای مهندس مصداق بارز عقبگردی اساسی به حساب می آید که از چند دیدگاه می توان آن را بررسی نمود. نخست اینکه عدم صدور بیانیه ای با این محتوا بلافاصله پس از حوادث عاشورا و تعویق آن به بعد از اجتماع عظیم میلیونی مردم نشان از نوعی انفعال و تردید شدید در مواضع دارد.
محور مهمی که در این موضع گیری بسیار به چشم می خورد ضعف تحلیل و عجله در بیان مطالب مخدوش است. این موضوع که در ادامه دلایل آن را اشاره خواهیم نمود نشان می دهد که اعلام موضع در فضایی ضعیف از دیدگاه خبری و در بستری از سراسیمگی صادر شده است که خود از ویژگیهای شرایط عقب نشینی می باشد و از آن بوی اختلاف نظر داخلی در بین نویسندگان آن به مشام می رسد.
آقای مهندس بدیهی ترین مسائل را که طرفداران خود او نیز بدان اذعان دارند منکر می شود. از جمله اینکه می گوید مردم بدون هیچ رسانه ای و به صورت خود جوش وارد عرصه شده اند و حال آنکه همه می دانند که شبکه های رسانه ای خارجی و فارسی زبان چقدر در این زمینه تلاش کردند. آقای مهندس در حالی جمع قلیل اغتشاشگران روز عاشورا را که تصاویر و هتاکی های آنها موجود است افراد خداجو می داند که حضور گروهک منافقین در میان آنها ثابت شده است . حتی خود این گروهک نیز به این موضوع اذعان دارد و جالب است که اذعان گروهک منافقین پیش از اعلام موضع آقای مهندس ابراز گردید.
اما نکته جالب توجه در این اعلام موضع بند پیشنهادات آن است. گنجاندن بند پیشنهادات در این موضع گیری با ادبیات کلی آن تطابق ندارد. این موضوع نیز از عدم یکپارچگی این متن حکایت دارد. گذشته از آن پیشنهاد دادن در عرف سیاسی خود نوعی عقب نشینی است و در آن یک اصل مهم توسط آقای مهندس پذیرفته شده است که تاکنون مبنای اصلی به شمار می رفت و آن قانون مند دانستن دولت وقت است.
از مشاهده کلیات چنین اعلام موضع عجیبی توسط آقای مهندس اگر به دو مورد اشاره شده نرسیم تنها یک مساله دیگر به ذهن می رسد و آن اینکه آقای مهندس در یک بایکوت خبری و از سلول انفرادی چنین بیانیه ای را نوشته باشد!