ارتشبد فردوست در کتاب ظهور و سقوط سلطنت پهلوى مى نویسد: در راهپیمایى هاى عظیم تاسوعا و عاشوراى سال 1357، شاه سوار هلى کوپتر شده و به آسمان تهران آمد دید همه خیابانهاى تهران مملو از جمعیت مخالف او است ، در همانجا گفت : ((پس فایده ماندن من در مملکت چیست ؟)) تصمیم به فرار گرفت . این است نتیجه اتحاد و بهم فشردگى .
من در تمام عمر سراغ ندارم که مرجع تقلیدى تا این حد در عمق فکر و جان مردم محبوبیت پیدا کند، امام صادق علیه السلام در فرازى از یکى از دعاهایش به خدا چنین عرض مى کند:
(( اللّه م فقّهنى فى الدّین و حبّبنى الى المسلمین ، و اجعل لى لسان صدق فى الاخرین ؛ خدایا اول مرا فقیه و دین شناس گردان ، دوم محبوبیت مرا در قلوب مسلمانان جاى بده ، بعد از مرگ ذکر خیر مرا در میان مردم مستدام بدار )) به راستى امام خمینى مصداق روشن این دعا بود.