سرّ اینکه امام خمینى (ره ) ملاقاتهاى خودشان را در ماه مبارک رمضان تعطیل مى کردند این بود که بیشتر به دعا و قرآن و خلاصه به خودشان برسند. مى فرمودند: خود ماه رمضان کارى است .
در هر کار و هر حالى به یاد خدا بودند. ذکر و دعا و مناجات و گریه هاى نیمه شبشان هرگز قطع نشد.
از لحظه هاى آخر عمرشان اگر چه فیلمبردارى شده است ولى هنوز بخشى از آن را نشان نداده اند. چنانچه این فیلمها بطور کامل نشان داده شوند مى بینید که چگونه محاسن مبارکشان را در دست گرفته اند و زار زار گریه مى کنند.
آخرین ماه رمضان دوران حیاتشان به گفته ساکنان بیت متفاوت از دیگر ماه رمضانها بود. به این صورت که امام (ره ) همیشه براى خشک کردن اشک چشمشان دستمالى را همراه داشتند ولى در آن ماه رمضان ، حوله اى را نیز همراه برمى داشتند تا در هنگام نمازهاى نیمه شبشان از آن هم استفاده کنند.
بدرستیکه براى هر چیزى اساس و بنیادى است و اساس و بنیاد این دین (اسلام ) علم است و یک عالم فقیه براى شیطان از هزار عابد بدتر است .

به نقل از آیة اللّه محمدرضا توسّلى امام در سنگر نماز: ص 77.